depresja maskowana

Depresja jest chorobą, która występuje w wielu postaciach. Nie zawsze wiąże się jednak ze stereotypowym brakiem energii i chęci do życia. Depresja maskowana to jeden z rodzajów tego schorzenia, który jest trudny do zdiagnozowania ze względu na niespecyficzne objawy występujące u pacjentów.

Co to jest depresja maskowana?

Depresja maskowana jest nazywana „depresją bez depresji”, ponieważ u chorego nie występują symptomy charakterystyczne dla depresji, takie jak bezsenność, brak sił, apatia czy zmęczenie. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech depresji maskowanej jest okresowość występowania objawów, ponieważ u pacjentów obserwuje się okresy bezobjawowe oraz okresy nasilenia symptomów choroby. Nazwa tej odmiany depresji jest związana z tym, że u pacjenta widoczne są głównie objawy somatyczne ze strony ciała tzw. „maski”, które skrywają właściwe objawy depresji. Ponadto utrudniają diagnozę i kierują uwagę specjalistów  w pierwszej kolejności w stronę innych schorzeń. Wśród symptomów depresji maskowanej można wymienić:

– maski bólowe (bóle głowy, bóle mięśni, bóle nerwowe),
– maski wegetatywne i psychosomatyczne (świąd skóry, nudności, zaparcia, biegunki, skoki ciśnienia, zaburzenia cyklu miesiączkowego u kobiet, zawroty głowy, problemy z koncentracją, zaburzenia widzenia),
– maski psychopatologiczne (lęki, fobie, natręctwa, jadłowstręt, ataki paniki),
– maski behawioralne (skłonność do stosowania używek, zaburzenia odżywiania np. objadanie się),
– zaburzenia rytmu okołodobowego (bezsenność, problemy z zasypianiem, wzmożona aktywność w nocy, senność w ciągu dnia).

U kogo może wystąpić depresja maskowana?

Depresja maskowana może dotknąć osoby w każdym wieku, choć najczęściej diagnozuje się ją wśród kobiet w wieku od 20 do 30 lat. U starszych pacjentów ten rodzaj schorzenia może występować naprzemiennie z klasyczną depresją. Przyczyny występowania depresji maskowanej nie są do końca poznane. Najczęściej uznaje się, że za rozwój choroby odpowiadają zmiany w strukturze mózgu oraz zaburzenia układu hormonalnego i nerwowego powodujące wahania poziomu neuroprzekaźników. Większe ryzyko wystąpienia depresji maskowanej jest u osób narażonych na silny stres i traumatyczne przeżycia.

Diagnozowanie depresji maskowanej

Ze względu na niespecyficzne objawy diagnozowanie depresji maskowanej jest niezwykle trudne. Jej symptomy często są łączone z migreną, chorobami układu krążenia czy układu pokarmowego. Na skutek tego dopiero w przypadku wykluczenia chorób somatycznych i braku efektów stosowania leków pacjenci trafiają do psychiatry, który jest w stanie udzielić odpowiedniej pomocy. Do psychiatry warto udać się w sytuacji, gdy leczenie chorób somatycznych nie przynosi efektów, a stan zdrowia się nie poprawia.

Leczenie depresji maskowanej

Depresja maskowana jest odmianą depresji, a więc w jej leczeniu również stosuje się antydepresanty. Psychiatra analizuje każdy przypadek indywidualnie i na podstawie wywiadu i rozmów z pacjentem oraz jego stanu zdrowia dobiera odpowiednie leki. Najczęściej stosowane są inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, trójpierścienne lub czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Skuteczność stosowanego leczenia można ocenić dopiero po kilku tygodniach terapii. Dodatkowo w leczeniu depresji maskowanej stosuje się psychoterapię w trybie indywidualnym lub grupowym. Pacjenci dotknięci zaburzeniami depresyjnymi często potrzebują rozmowy i profesjonalnego wsparcia, dlatego uzupełnieniem leczenia mogą być rozmowy z innymi specjalistami, takimi jak lekarz psycholog – Łódź jest miastem, w którym znaleźć można wiele specjalistycznych poradni.

Mimo że depresja maskowana jest schorzeniem trudnym do wykrycia, warto jak najwcześniej udać się do specjalisty, by podjąć leczenie, które poprawi komfort życia.

Co możesz zrobić, by poprawić kondycję swojej skóry?

Previous article

5 faktów o aparatach słuchowych, o których nie miałeś pojęcia!

Next article

You may also like